επαφή

η (AM ἐπαφή)

αφή, ψηλάφηση, άγγιγμα («τυφλοῑς τὸ βλέπειν τῇ σῇ ἐπαφῇ θείᾳ δέδοται», Μηναία)

νεοελλ.

1. πρώτη συνάντηση με σκοπό στενότερες σχέσεις ή έναρξη διαπραγματεύσεων («ἡλθα σε επαφή με τους υπευθύνους τού περιοδικού»)

2. σχέση, συνάφεια («δεν έχω επαφή μαζί του»)

3. γεωλ. η επιφάνεια σύνδεσης δύο γεωλογικών σχηματισμών

4. (ηλεκτρ.) α) σημείο ή περιοχή κατά την οποία δύο αγώγιμα σώματα ενώνονται έτσι ώστε να αποκαθίσταται μεταξύ τους ηλεκτρικά αγώγιμη σύνδεση

β) το σύστημα δύο ή περισσότερων αγωγών που βρίσκονται μόνιμα, περιοδικά ή στιγμιαία σε ηλεκτρικά αγώγιμη σύνδεση, καθώς και η λειτουργία που αποκαθιστά τη σύνδεση αυτή

5. μαθ. επαφή σε ένα σημείο έχουν δύο καμπύλες ή δύο επιφάνειες ή μία καμπύλη και μία επιφάνεια, όταν στο σημείο αυτό οι εφαπτόμενες ή τα εφαπτόμενα επίπεδα ταυτίζονται ή, στην τελευταία περίπτωση, η εφαπτομένη τής καμπύλης ανήκει στο εφαπτόμενο επίπεδο τής επιφάνειας

6. στρ. η προσέγγιση προς τον εχθρό ο οποίος κινείται ή σταθμεύει

7. (ψυχολ.) γενικά, η αμοιβαία προσέγγιση τού εσωτερικού κόσμου δύο ή περισσότερων ατόμων

αρχ.

1. τρόπος ψαύσεως ή κρούσεως τών χορδών μουσικών οργάνων

2. η αίσθηση τής αφής

3. αντίληψη, νόηση («ἡ τοῡ ἀγαθοῡ εἴτε γνῶσις εἴτε ἐπαφή», Επίκ.)

4. αυστηρή μεταχείριση, τιμωρία («ἐπαφῆς δὲ καὶ νουθεσίας», Πλούτ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < επί + αφή (< άπτομαι «εγγίζω»)].